De kindertijd zit vol wonden. Niet alleen de snijwonden, schrammen en blauwe plekken van ontdekkend spel; de gevoelens van kinderen worden routinematig gekwetst, of het nu gaat om afwijzing door anderen, uitschelden of buitengesloten worden. Ze zijn bang in het donker, nerveus om naar school te gaan, of bang voor een proefwerk. Hun wereld zit vol grote gevoelens die hen kunnen overweldigen. Voor ouders kan het verwarrend zijn om te weten hoe we de emotionele behoeften van ons kind het beste kunnen ondersteunen. Sommige deskundigen beweren dat het goed is om je kind te laten falen, terwijl andere deskundigen juist beweren dat je je kind moet beschermen om helemaal niet gekwetst te worden. Het kan dus een ingewikkelde zoektocht zijn om uit te vinden hoe we onze kinderen kunnen helpen om moeilijke dingen onder ogen te zien en voorbereid te zijn op de tegenslagen die in het verschiet liggen. Hoe kweken we veerkracht en vindingrijkheid bij onze kinderen?

Veerkracht is geen set vaardigheden die je moet aanleren, een gemoedstoestand of affirmaties die je moet uitspreken, en het komt niet van een werkblad of proberen om jezelf gelukkige gevoelens aan te praten. Net zoals het lichaam weet hoe het een fysieke wond met wat steun kan genezen, kunnen emotionele wonden ook worden geheeld – en wij, als ouders, hebben een rol in de genezing.

De sleutel tot het kweken van veerkracht ligt in het begrijpen hoe onze emoties werken. Stress hoort bij het leven, en als mensen zijn we gebouwd om ermee om te gaan. Tegenspoed is niet iets wat we kunnen vermijden, maar we kunnen er wel beter mee dealen. Jonge kinderen zijn kwetsbaar in hun ontwikkeling en zijn (nog) niet in staat om zelf met problemen om te gaan, maar naarmate ze volwassener worden, moeten ze steeds beter in staat worden om moeilijke dingen onder ogen te zien. Dit roept de vraag op: Hoe kunnen we onze kinderen de steun geven die ze nodig hebben als ze opgroeien?