“Als je écht van me houdt, dan laat je me nog even dit potje Fortnite afmaken. Ik kan toch niet zomaar uit deze battle stappen?” Jaap keek met grote ogen naar zijn vader. Vol hoop, maar ook een beetje intimiderend. Papa was moe, het was al laat en ik zag zijn twijfel. Hij hoorde dat eeuwige stemmetje dat fluistert: ‘Ben ik nu een goede ouder als ik ‘nee’ zeg?’
We praten veel over nabijheid in het ouderschap. Over zachtheid, verbinding en responsiviteit. Maar grenzen horen daar óók bij. Niet als straf. Niet om macht te tonen. Maar als bescherming.
Want een grens zegt niet alleen: “hier stopt het.” Een grens zegt ook: “ik zorg voor jou, ook als jij dat nu even niet leuk vindt.”
Grenzen zijn niet alleen beperkend, ze kunnen ook omhullen. Als een vanzelfsprekende cocon waarin je mag zijn. We hunkeren daarnaar, terug naar de veiligheid die we ooit voelden, bij die eerste grens: de baarmoederwand. Letterlijk begrenzend, maar tegelijkertijd omhullend en beschermend. Grenzen, niet om tegen te botsen, maar om in te rusten. Ze geven contour, veiligheid en bedding.
Grenzen stellen is onvermijdelijk in een kind grootbrengen. Maar hoe we het doen, maakt het verschil. Je kunt een grens trekken uit frustratie: hard, kort, koud. Of je kunt een grens trekken uit liefde: helder, zacht en onveranderlijk.
Een kind dat zich verzet tegen een grens, doet dat niet omdat het jouw liefde afwijst. Het doet dit om te leren omgaan met zijn eigen frustratie. Te leren verdragen dat het leven niet altijd kan lopen zoals het in zijn hoofd zit, passend bij zijn verwachtingen. Tijdens die momenten zoekt het jouw leiding en aanwezigheid. “Blijf jij bij me, terwijl ik leer omgaan met teleurstelling?”
En dat is precies waarom grenzen een vorm van hechting zijn. Ze bieden houvast, oriëntatie.
Vader was dat aan het leren.
Hij ontdekte dat hij niet faalt als Jaap huilt na zijn ‘nee’.
Dat hij niet kil is als hij de schermtijd beëindigt.
‘Nee’ zegt tegen vrijdagavond-friet na een hele week vakantie-eten.
Zijn zoon eerst instrueert de vaatwasser leeg te ruimen, voordat hij buiten mag gaan spelen.
Dat hij juist dichtbij is als hij leiding neemt, met rust in zijn stem en zachtheid in zijn ogen.
En dat, steeds weer opnieuw, Jaap daar uiteindelijk rust in gaat vinden.
Dat hij vertrouwt: “papa weet wat goed voor mij is, ook als ik dat zelf even niet weet.”
Dus als jij je naar voelt na het stellen van een grens, weet dan: Kinderen hebben veilige grenzen nodig in een liefdevolle relatie. Dat is geen tegenstelling, dat is een kind begeleiden in ontwikkeling.
0 reacties op "Als je echt van me houdt dan.."